باور

غم به دل راه مده

اشک از دیده مریز

کاین شب تیره ی شوم

بی گمان می میرد.

به سحر باورکن

به گُل و سبزه و باغ

و به خورشید

که آرام آرام

از پس ابر برون می آید.

**شعر و طرح ها از من است.

علی اکبر رشیدی

بیست و هشتم بهمن ماه ۱۳۸۸ خورشیدی